Στη μεγάλη παράσταση της ζωής δεν υπάρχει ρόλος πιο περίπλοκος και απαιτητικός από αυτόν της μητέρας. Οι μητέρες, στην προσπάθειά τους να αναθρέψουν και να υποστηρίξουν, βαδίζουν σε ένα μονοπάτι γεμάτο κρίσεις, προσδοκίες και προκλήσεις. Η παροιμία, «Η καλή μητέρα μπορεί να κάνει λάθη, αλλά η απούσα μητέρα δεν κάνει ποτέ», είναι μια φιλοσοφική σκέψη που περικλείει την ουσία της διχοτόμησης της μητρότητας. Ας εμβαθύνουμε σε αυτή τη βαθιά δήλωση.
Η καλή μητέρα
Μια «καλή» μητέρα είναι μια συνεχής παρουσία στη ζωή του παιδιού της, στέκεται ως φρουρός φροντίδας, κατανόησης και καθοδήγησης. Ωστόσο, αυτή η συνεπής παρουσία σημαίνει ότι αλληλεπιδρά συνεχώς, λαμβάνει αποφάσεις και αναλαμβάνει ενέργειες. Με τη δράση έρχεται το αναπόφευκτο του λάθους. Ακριβώς όπως ένας γλύπτης μπορεί να αφαιρέσει πάρα πολύ πέτρα ή ένας ζωγράφος να κρίνει λάθος ένα εγκεφαλικό επεισόδιο, μια μητέρα, επίσης, μπορεί να παραπαίει στις κρίσεις της. Αλλά εδώ βρίσκεται το βάθος: είναι η ίδια η δέσμευσή της, η ίδια η εμπλοκή της, που την κάνει επιρρεπή σε λάθη. Είναι απόδειξη της δέσμευσής της.
Τα λάθη, στο ευρύτερο φιλοσοφικό πλαίσιο, δεν είναι απλώς λάθη αλλά ανεκτίμητα συγκαλυμμένα μαθήματα. Επιτρέπουν την ανάπτυξη, την κατανόηση και την εξέλιξη. Έτσι, μια καλή μητέρα, λόγω των λαθών της, συνεχώς μαθαίνει, εξελίσσεται και βελτιώνεται στον ρόλο της.
Η Απούσα Μητέρα: Η Σιωπή της Αδράνειας
Αντίθετα, η απούσα μητέρα, με την ίδια της την απουσία, αποφεύγει το ενδεχόμενο να κάνει λάθη στην ανατροφή του παιδιού της. Στα ήρεμα νερά της μη εμπλοκής, δεν μπορούν να σχηματιστούν κυματισμοί λάθους. Ωστόσο, αυτή η απουσία, αυτή η σιωπή, είναι από μόνη της μια βαθιά δήλωση. Η ίδια η έλλειψη λαθών είναι ενδεικτική της έλλειψης συμμετοχής, της έλλειψης δοκιμών και της έλλειψης προσπαθειών. Ενώ παραμένει αμόλυντη από λάθη, παραμένει επίσης ανέγγιχτη από τις εμπειρίες και τα μαθήματα που έρχονται με αυτά.
Φιλοσοφικά μιλώντας, η αδράνεια μπορεί να θεωρηθεί ως το μεγαλύτερο λάθος όλων. Γιατί στη σφαίρα της αδράνειας, όχι μόνο δεν υπάρχουν επιτεύγματα, αλλά υπάρχει επίσης ένα κενό εμπειριών, μαθημάτων και ανάπτυξης.
Εύρεση ισορροπίας στην ατέλεια
Το να κάνεις λάθος είναι ανθρώπινο. Το ταξίδι της μητρότητας δεν είναι για την επίτευξη της τελειότητας αλλά για την αγκαλιά της ατέλειας. Η αγάπη, η φροντίδα και η αφοσίωση μιας μητέρας δεν μετρώνται με την απουσία λαθών, αλλά από την παρουσία προσπάθειας, από τις δοκιμές που έγιναν, από τα διδάγματα που αντλήθηκαν και από την ανθεκτικότητα που επιδεικνύεται απέναντι στις προκλήσεις.
Στη μεγάλη ταπισερί της ζωής, δεν είναι τα ανέγγιχτα, παρθένα τμήματα που αφηγούνται μια ιστορία, αλλά οι περιοχές που χαρακτηρίζονται από κόμπους, ανατροπές και στροφές. Ομοίως, είναι η καλή μητέρα, με όλες τις ατέλειές της, που δημιουργεί μια αφήγηση αγάπης, μάθησης και ανάπτυξης. Η απούσα μητέρα, με την άψογη απουσία της, μπορεί να μην κάνει ποτέ λάθος, αλλά ούτε και συμμετέχει στο βαθύ ταξίδι της μητρότητας.
Συμπερασματικά
Καθώς αναλογιζόμαστε την ουσία της μητρότητας, ας θυμόμαστε ότι δεν είναι να είσαι άψογος αλλά να είσαι παρών. Έχει να κάνει με το θάρρος να κάνεις λάθη και τη σοφία να μαθαίνεις από αυτά. Γιατί στον φιλοσοφικό χορό της ζωής, τα βήματα, τα λάθη και το ίδιο το ταξίδι έχουν νόημα, όχι μόνο ο προορισμός.
Πηγή: https://www.xtesini.gr/
