Έχεις ποτέ διερωτηθεί ποια είναι τα καλύτερά μας χρόνια; Αυτό σκεφτόμουν μια από αυτές τις ημέρες. Όταν ήμουν παιδί, βιαζόμουν να μεγαλώσω και τώρα που μεγάλωσα θυμάμαι εκείνα τα χρόνια με νοσταλγία και με τις καλύτερες αναμνήσεις. Το ξέρω ότι πολλά παιδιά δεν μεγαλώνουν σε λειτουργικά περιβάλλοντα, οι γονείς είναι ανώριμοι να μεγαλώσουν παιδιά και γίνονται πολλά λάθη στην ανατροφή. Όλοι κάνουμε λάθη σαν γονείς, το θέμα είναι να μην είναι κρίσιμα για την μετέπειτα πορεία του παιδιού τους.
Ποια είναι τα καλύτερά μας χρόνια;
Να είσαι παιδί και να ξημερώνει η ημέρα των Χριστουγέννων ή η μέρα των γενεθλίων σου. Να είσαι παιδί και να κλείνει το σχολείο για καλοκαιρινές διακοπές. Να είσαι παιδί και να σου φέρνουν ένα μεγάλο δώρο. Να είσαι παιδί και να έρχεται ο αγαπημένος σου θείος να σε πηγαίνει για πάστα σοκολάτα, να είσαι παιδί και να παίζεις ώρες με την κούκλα σου και να πλάθεις κόσμους ολόκληρους και καθημερινότητες της κούκλας και να της δίνεις φωνή και ζωή.
Να είσαι παιδί και να τρέχεις στο κρεβάτι των γονιών σου επειδή είδες εφιάλτη. Να είσαι παιδί και να ξυπνάς το Σάββατο στις 7 για να δεις club του Mickey. Να είσαι παιδί και να μην σε νοιάζει τίποτα γιατί κάποιος άλλος φρόντιζε να τα είχες όλα στο χέρι. Κάποιος άλλος έχανε τον ύπνο του, δούλευε ώρες ατέλειωτες, μαγείρευε για να βρεις ζεστό φαγητό όταν γυρίσεις από το σχολείο, έπλενε τα ρούχα και τα σιδέρωνε για να πας καθαρός και πλυμένος στο σχολείο σου, σε διάβαζε, έπαιζε μαζί σου, φρόντιζε να είσαι ασφαλής και να μην φοβάσαι τίποτα. Ένα rewind πίσω στα παιδικά μας χρόνια, που οι περισσότεροι ίσως έχουμε ξεχάσει, πάνε πολλά χρόνια άλλωστε, τι και αν μοιάζει σαν χθες.
Γιατί θέλαμε να μεγαλώσουμε;Δεν ξέρω; Ίσως γιατί δεν ξέραμε τότε πόσο ωραίο είναι να είσαι παιδί και πόσο πολύπλοκο είναι να είσαι μεγάλος. Να εσύ είσαι υπεύθυνος για τη ζωή σου. Θα μου πεις το να είσαι παιδί είναι κάτι που όλοι το βιώσαμε και είναι η φυσική συνέχεια των πραγμάτων. Άλλωστε μόνο στη χώρα του ποτέ τα παιδιά μένουν για πάντα παιδιά και αυτό είναι κάτι που κανείς δεν θέλει…
Μήπως είναι η φάση που ζούμε decadence;
Ακούω ακόμα στα αυτιά μου την Ντένυ Μαρκορά να το λέει ψεκάζοντας με μανία το πρόσωπό της εβιάν. Για εμάς που μεγαλώσαμε και έχουμε ζήσει τα πράγματα λίγο διαφορετικά, μπορεί να φταίει που τα εξιδανικεύουμε τα πράγματα όταν είμαστε παιδιά, τα εξωραΐζουμε και τελικά πέφτουμε απότομα από τα σύννεφα στην πραγματικότητα.
Έλα όμως που για τα παιδιά μας αυτά είναι τα καλύτερά τους χρόνια. Εκείνα που αύριο θα θυμούνται ως κάτι μοναδικό. Τις δικές σας οικογενειακές παραδόσεις θα έχουν σαν αποκούμπι στη μνήμη τους όταν μεγαλώσουν και μικρές γεύσεις και μυρωδιές θα τα γυρίζουν πίσω σε μια ολόκληρη εποχή ανεμελιάς και παιδικότητας.
Εμείς με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο μεγαλώσαμε έχουμε γεμάτο το συρτάρι των αναμνήσεων με όμορφες στιγμές και εκεί επιστρέφουμε όποτε έχουμε ανάγκη από φροντίδα και αγάπη. Τα παιδιά μας όμως;
Καμιά φορά…
Λέω ότι αυτή η γενιά η δική μας, οι 30+ που έγιναν γονείς, δεν ήταν έτοιμοι να γίνουν γονείς. Θέλαν λίγο ακόμα καλοπέραση από τους γονείς τους. Τους έφαγε το «mini me» και τα ίδια ντυσίματα με τα παιδιά, τους έφαγε το social και να δείξουν τι κάνουν εκείνοι καλύτερα από τους άλλους αλλά η ουσία; Δεν ξέρω θα δείξει. Είναι δική μας η σειρά να είμαστε οι ενήλικες στη σχέση με τα παιδιά μας. Αρκετά μας κανάκεψαν όταν ήμασταν παιδιά, αρκετά μας φρόντισαν και μας κράτησαν ως τα 30 στο σπίτι το πατρικό.
Δεν χόρτασες τα ταπεράκια και το παρκάρισμα στη μαμά… Τα παιδιά χρειάζονται τους γονείς τους, δυνατούς και αυτόνομους, αυτόφωτους χωρίς την Αγία Οικογένεια από πίσω να σιγοντάρει. Και αλήθεια τι θα γίνει όταν φύγει η Αγία Οικογένεια, τι θα απογίνεις;
Αυτή δεν είναι η φυσική πορεία των πραγμάτων; Τα παιδιά να είναι παιδιά και να απολαμβάνουν τις φροντίδες και τα εφόδια των γονιών τους και οι γονείς να είναι ενήλικες και οι σταθερές παρουσίες στη ζωή τους που θα τους προσφέρουν αγάπη, ασφάλεια, χαρά.
Είναι προτεραιότητα τα παιδιά και εύχομαι να είναι καλά τα παιδικά τους χρόνια αλλά και όταν μεγαλώνουν σε κάθε φάση της ζωής τους να είναι σε θέση να πουν: «Αυτά είναι τα καλύτερά μου χρόνια». Άλλωστε μόνο αυτά έχουμε στην ουσία, αυτά που ζούμε στο τώρα, όλα τα άλλα είναι μοναχά ιδέες.
Πηγή: https://ipop.gr/parenting/telika-poia-einai-ta-kalytera-mas-chron/
