Στον λαβύρινθο της ζωής, υπάρχουν δυνάμεις και συμπεριφορές, εξωτερικές και αυτοεπιβεβλημένες, που μπορούν αθόρυβα να διώξουν τη ζωτικότητά μας και να σκοτίσουν το πνεύμα μας. Η αναγνώριση αυτών των τοξικών συμπεριφορών είναι το πρώτο βήμα για να ανακτήσουμε το φως, τη δύναμη και το σθένος της ψυχής μας. Ακολουθούν έξι τέτοιες συμπεριφορές που πρέπει να είμαστε προσεκτικοί:
Σταθερή σύγκριση:
Η σύγχρονη εποχή, ιδιαίτερα στην εποχή των social media, μας βομβαρδίζει με εικόνες φαινομενικά τέλειων ζωών, σταδιοδρομιών και σωμάτων. Το να πέφτει κανείς στην παγίδα της συνεχούς σύγκρισης του εαυτού του με άλλους μπορεί να είναι εξουθενωτικό. Είναι ένα παιχνίδι όπου η ικανοποίηση είναι πάντα απρόσιτη και η αυτοεκτίμηση κάποιου είναι συνδεδεμένη με φευγαλέα πρότυπα.
Διαρκής απαισιοδοξία:
Αν και είναι υγιές να είσαι ρεαλιστής, το να βλέπεις το ποτήρι με συνέπεια ως μισοάδειο μπορεί να έχει σοβαρές επιπτώσεις στο πνεύμα κάποιου. Η συνήθεια να περιμένεις το χειρότερο ή να επιδίδεται σε αρνητική αυτοσυζήτηση όχι μόνο θολώνει το παρόν αλλά επίσης μολύνει πιθανές μελλοντικές χαρές με φόβο.
Να προσπαθείς να αρέσεις σε όλους:
Η συνεχής αναζήτηση επικύρωσης ή η προσπάθεια να ικανοποιηθούν οι προσδοκίες όλων είναι μια εξαντλητική προσπάθεια. Είναι σαν να προσπαθείς να γεμίσεις ένα κόσκινο με νερό. Σε αυτή την αδιάκοπη προσπάθεια, η ταυτότητα κάποιου θολώνει και η φωνή της ψυχής πνίγεται.
Κρατώντας τις μνησικακίες:
Το βάρος των παραπόνων και των μνησικακιών του παρελθόντος μπορεί να είναι συντριπτικό. Αρνούμενοι να αφήσουμε ή να συγχωρήσουμε, αλυσοδένουμε τις ψυχές μας με τραύματα του παρελθόντος, εμποδίζοντας την ανάπτυξη και τη χαρά του. Η αληθινή ελευθερία και η ειρήνη βρίσκονται στην απελευθέρωση.
Φόβος Αλλαγής:
Η στασιμότητα είναι ο αντίποδας της ανάπτυξης. Ένας υπερβολικός φόβος της αλλαγής ή μια πεισματική αντίσταση για προσαρμογή μπορεί να παγιδεύσει το πνεύμα σε μια επαναλαμβανόμενη, θλιβερή θηλιά. Η αγκαλιά της αλλαγής, από την άλλη πλευρά, επιτρέπει στην ψυχή να εξελιχθεί, να μάθει και να βιώσει τις μυριάδες γεύσεις της ζωής.
Παραμέληση της αυτοφροντίδας:
Η σταθερή τοποθέτηση των αναγκών των άλλων πάνω από τις δικές του ή η παραμέληση της προσωπικής ευημερίας (είτε είναι σωματική, συναισθηματική ή πνευματική) μπορεί να διαβρώσει τη ζωντάνια της ψυχής. Η φροντίδα του εαυτού δεν είναι εγωιστική. Είναι απαραίτητο για τη διατήρηση ενός ισορροπημένου και λαμπερού πνεύματος.
Συμπέρασμα:
Οι τοξικές συμπεριφορές, συχνά ανεπαίσθητες και ύπουλες, έχουν τη δυνατότητα να μειώσουν τη φυσική λάμψη της ψυχής μας. Αναγνωρίζοντας και αντιμετωπίζοντας ενεργά αυτές τις συμπεριφορές, μπορούμε να διασφαλίσουμε ότι η ψυχή μας παραμένει ζωντανή, ανθεκτική και χαρούμενη. Εξάλλου, ως φύλακες των πνευμάτων μας, είναι ευθύνη μας να τα αναθρέψουμε και να τα προστατεύσουμε από τις σκιές που επιδιώκουν να αμβλύνουν τη λάμψη τους.
Πηγή: https://www.xtesini.gr/