Η μητρότητα, ένα τεράστιο και βαθύ ταξίδι, χαρακτηρίζεται συχνά από την αδιάκοπη φροντίδα και φροντίδα των παιδιών. Είναι μια ενσάρκωση της θυσίας, της δέσμευσης και της βαθιάς αγάπης. Ωστόσο, εν μέσω αυτού του ταξιδιού, είναι ζωτικής σημασίας για μια μητέρα να θυμάται τον εαυτό της, να φροντίζει τις δικές της ανάγκες και την ευημερία της. Διότι στην επιδίωξη της φροντίδας των άλλων, ο εαυτός δεν πρέπει να χαθεί ή να ξεχαστεί. Γιατί πώς μπορεί κανείς να αντλήσει από ένα άδειο πηγάδι;
Δεν είναι εγωιστική πράξη να αφιερώνεις χρόνο και προσοχή στη φροντίδα του εαυτού σου. Είναι μια χειρονομία αναγνώρισης, μια κατανόηση ότι ο εαυτός, επίσης, αξίζει την ίδια αγάπη και τροφή που δίνει κανείς στους άλλους. Φροντίζοντας τις δικές της ανάγκες, μια μητέρα θέτει μια ισχυρή βάση από την οποία μπορεί να επεκτείνει τη φροντίδα της. Γίνεται ένα δοχείο γεμάτο ζωντάνια, συμπόνια, υπομονή και αγάπη, τα οποία μπορεί να τα χύσει στα παιδιά της.
Η φροντίδα του εαυτού είναι μια πολύπλευρη προσπάθεια. Σημαίνει διασφάλιση ότι το σώμα τρέφεται και ξεκουράζεται, ότι ο νους διεγείρεται και ότι το πνεύμα είναι σε ειρήνη. Είναι μια αναγνώριση ότι η μητέρα, ως άτομο, έχει τις δικές της ανάγκες, επιθυμίες και φιλοδοξίες που αξίζουν προσοχή. Όταν μια μητέρα καλλιεργεί τον εσωτερικό της κήπο, φέρνει πλούσια σοδειά που τρέφει όχι μόνο αυτήν, αλλά και τους γύρω της.
Αυτή η αυτοφροντίδα λειτουργεί και ως πρότυπο για τα παιδιά της. Παρατηρούν, εσωτερικεύουν και συχνά καθρεφτίζουν τις συμπεριφορές της μητέρας τους. Φροντίζοντας τις δικές της ανάγκες, μια μητέρα δείχνει στα παιδιά της τη σημασία της αυτοφροντίδας και του αυτοσεβασμού. Αυτό είναι ένα πολύτιμο μάθημα που βοηθά στη διαμόρφωση της κατανόησής τους για τα όρια, την προσωπική φροντίδα και τον σεβασμό για τις δικές τους ανάγκες και τις ανάγκες των άλλων.
Στη δική της ευεξία, μια μητέρα γίνεται φάρος ανθεκτικότητας, φάρος που οδηγεί τα παιδιά της στις φουρτουνιασμένες θάλασσες της ζωής. Η δύναμή της, τόσο σωματική όσο και συναισθηματική, καθησυχάζει τα παιδιά της, προσφέροντας μια αίσθηση σταθερότητας και ασφάλειας. Το καθαρό μυαλό της της επιτρέπει να παίρνει καλύτερες αποφάσεις και να παρέχει πιο σοφή καθοδήγηση.
Ας μην ξεχνάμε, επίσης, ότι στο ταξίδι της μητρότητας δεν διαγράφεται η ατομικότητα της μητέρας. Τα πάθη της, τα ενδιαφέροντά της, ο εσωτερικός της κόσμος – όλα αυτά συνεχίζουν να υπάρχουν και να ευδοκιμούν. Τιμώντας αυτές τις πτυχές του εαυτού της, μπορεί να συνεχίσει να αναπτύσσεται ως άτομο, συμβάλλοντας στην αίσθηση της πληρότητας και της ευτυχίας της. Μια ευτυχισμένη μητέρα, που νιώθει ικανοποιημένη και εκτιμάται, μπορεί να μοιραστεί αυτή τη θετική ενέργεια με τα παιδιά της, δημιουργώντας ένα ζεστό, χαρούμενο περιβάλλον για να μεγαλώσουν.
Συμπερασματικά, η φροντίδα που δίνει μια μητέρα στον εαυτό της είναι μια φροντίδα που αντηχεί στις καρδιές των παιδιών της. Είναι μια αγάπη που μιλάει όχι μόνο για τη φροντίδα των άλλων αλλά και για τον εαυτό. Αυτή η αγάπη κυματίζει προς τα έξω, αγγίζει παντού γύρω της, ξεκινώντας από τα παιδιά της. Όταν μια μητέρα φροντίζει τον εαυτό της, δεν εξυπηρετεί απλώς τις δικές της ανάγκες, αλλά διδάσκει, αγαπά και φροντίζει τα παιδιά της με έναν βαθύτερο, πιο ουσιαστικό τρόπο.
Πηγή: https://www.xtesini.gr/
