Αν, ενώ βρίσκεσαι σε σχέση, σου κινήσει το ενδιαφέρον κάποιο τρίτο πρόσωπο, τι κάνεις;
Η σωστή απάντηση είναι μόνο μία: χωρίζεις. Αν ήσουν αρκετά ενθουσιασμένος με τη σχέση σου δε θα είχες λόγο να κοιτάς τρίτους. Θα ήσουν απασχολημένος με το να προσπαθείς να διατηρείς ή να ανανεώνεις αυτό που ήδη έχεις.
Δυστυχώς, όμως, μπροστά σε τέτοια διλήμματα, υπάρχουν κι εκείνοι που επιλέγουν την εύκολη διέξοδο, ή μάλλον την πιο εγωιστική. Δε χαλάνε τη ζαχαρένια τους, θέλουν και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο. Ο εαυτούλης του να περνά καλά.
Η απιστία, εξάλλου, είναι πράξη καθαρά εγωιστική. Δεν προστατεύεις τον άνθρωπό σου με το ψέμα ούτε τον προφυλάσσεις απ’ το να πληγωθεί αν μάθει την αλήθεια. Δεν είχες καν δικαιολογία για να το ξεκινήσεις. Είναι απλά η θρασύτατη προσπάθεια του άπιστου να τα έχει όλα δικά του.
Ίσως, όντως, έχει αισθήματα για εσένα, έχει όμως και την ανάγκη για επιβεβαίωση απ’ τη νέα του κρυφή σχέση. Ίσως τρέφει την αυταρέσκειά του με το να φλερτάρει και να εμπλέκεται σε περιπέτειες. Στην πιο αρρωστημένη περίπτωση, δε, η απιστία για κάποιους ανθρώπους είναι δόσεις αδρεναλίνης που τους κρατούν το ενδιαφέρον αμείωτο, αλλιώς βαριούνται, τέτοια συναισθηματική ωριμότητα.
Για ποιο λόγο να ζητάς επιβεβαίωση στα μάτια κάποιου άλλου, αν την παίρνεις ήδη απ’ τον άνθρωπο που έχεις επιλέξει δίπλα σου; Κι αν τρέφεις ειλικρινή συναισθήματα για τη σχέση σου, θα είχες την ανάγκη να ψαχτείς κι αλλού; Το να φλερτάρεις, με όρια πάντα, είναι φυσιολογικό κι υγιές. Το να το προχωρήσεις, όμως, σε παράλληλες σχέσεις, είτε είναι καθαρά σαρκικές είτε συναισθηματικές, προφανώς και δεν είναι αποδεκτό και πάνω απ’ όλα μειώνει τον εαυτό σου.
Το πιο σύνηθες κι αστείο που συμβαίνει είναι ο άπιστος να παρουσιάζει τον εαυτό του σαν θύμα. Σίγουρα θα χαρακτηρίσει τη σχέση του σαν μια κατάσταση «φυλακής» απ’ την οποία οι συγκυρίες τον εμποδίζουν να φύγει. Η πραγματικότητα; Έχει βολευτεί σε μια σχέση που, για δικούς του λόγους, το να φανταστεί τη ζωή του χωρίς αυτή του γεννάει ανασφάλειες.
Αυτή η σχέση του έχει προσφέρει και συνεχίζει να του προσφέρει όσα δε θέλει να στερηθεί, ασφάλεια, επιβεβαίωση, υλικά αγαθά, συναισθηματικές αξίες. Μπορεί να ξενοκοιτάει και να κερατώνει με την πρώτη ευκαιρία, αλλά αν χάσει το «σιγουράκι» του, χάθηκε!
Στην πραγματικότητα, λοιπόν, εκείνοι που απατούν, είναι δειλοί κι αδύναμοι χαρακτήρες. Παίζουν παιχνίδια πίσω απ’ τις πλάτες των άλλων, λένε ψέματα και πληγώνουν. Όλα αυτά από φόβο να αντιμετωπίσουν πρώτα τα συναισθήματά τους κι ύστερα τον ως τότε σύντροφό τους.
Θέλει, πράγματι, τόσο θάρρος να τερματίσεις μια σχέση που δε σε ικανοποιεί ή μήπως είναι οι τύψεις πως το τελειώνεις για να πας κατευθείαν στην επόμενη σχέση; Κι αν δεν είναι τύψεις, θα είναι ανασφάλεια, γιατί υπάρχει και το ενδεχόμενο η νέα σου σχέση να αποδειχτεί απλή περιπετειούλα χωρίς ουσία.
Για μερικούς είναι ο τρόπος τους να νιώθουν πως έχουν τον έλεγχο κάποιας κατάστασης, σε μια προσπάθεια να αξιώσουν τον εαυτό τους. Ίσως, υποσυνείδητα, νιώθουν ισχυροί απ’ το γεγονός πως ανά πάσα ώρα και στιγμή μπορούν να πληγώσουν έναν άνθρωπο, να διαλύσουν τα μέχρι τότε δεδομένα του. Επειδή αυτοί φτιάχνουν τους κανόνες και θεωρούν τον άλλο παιχνιδάκι τους.
Όποιοι κι αν είναι οι λόγοι πίσω απ’ την απιστία, η κοροϊδία δεν αναιρείται ούτε ξεχνιέται. Πόσο αξιολύπητο και παράλληλα μάταιο είναι να φοβάσαι την αλήθεια; Γιατί αν απλά το εξομολογιόσουν και χώριζες τη στιγμή που συνειδητοποιούσες ότι ενδιαφέρεσαι για κάποιο τρίτο πρόσωπο, τότε αργά ή γρήγορα θα προχωρούσες, κι εσύ κι ο άλλος. Το δύσκολο κομμάτι με την αλήθεια είναι να την καταπιείς για να προχωρήσεις. Το ψέμα, όμως, σε πληγώνει και θα σε ακολουθεί, δεν ξεχνιέται και δημιουργεί φοβίες.
Ωστόσο, επειδή, ο άπιστος είναι και χαρακτήρας αδύναμος, θα διαλέξει το ψέμα που εκ πρώτης όψεως μοιάζει με εύκολη λύση. Θα διαλέξει αυτοβούλως και χωρίς τη συγκατάθεσή σου να σε εμπλέξει σε μια ψεύτικη πραγματικότητα. Θα υποτιμήσει την νοημοσύνη σου και στη χειρότερη θα σε εκθέσει, όταν κάποια στιγμή τα ψέματά του αποκαλυφθούν. Θα διαλέξει αυτός για εσένα και θα σου σπαταλήσει χρόνο απ’ τη ζωή σου, που θα μετανιώνεις αργότερα.
Αν σε πλήγωσε μια απιστία, ξανασκέψου το απ’ την αντίθετη. Ο άπιστος θα έπρεπε να λυπάται, για τον εαυτό του. Γιατί υπήρξε δειλός και κενός. Δειλός να σε αντιμετωπίσει με την αλήθεια και κενός συναισθηματικά, αφού αδιαφόρησε για τις συνέπειες των πράξεών του. Αναρωτήθηκε, άραγε, ποτέ τι θα προτιμούσε εκείνος σε αντίστοιχη κατάσταση; Αλήθεια, που θα πονέσει μία φορά ή ψέμα, που θα γίνει σκιά για καιρό;
Συντάκτης: Αθηνά Νικολετοπούλου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
