Έχετε αναρωτηθεί γιατί κάποιοι άνθρωποι φαίνεται να δαγκώνονται πιο συχνά από σκύλους; Δεν είναι απλώς θέμα τύχης ή φαντασίας. Σύμφωνα με διεθνείς επιστημονικές έρευνες, μια σειρά από παράγοντες – από τη γλώσσα του σώματος και τη μυρωδιά μας, μέχρι την ψυχολογία και ακόμα και τα γονίδιά μας – μπορούν να κάνουν έναν άνθρωπο πιο πιθανό στόχο για δάγκωμα. Άλλωστε, σπάνια ένας σκύλος δαγκώνει χωρίς προειδοποίηση: τις περισσότερες φορές έχουν προηγηθεί σημάδια ή συμπεριφορές που, αν δεν τα κατανοήσουμε, αυξάνουν τον κίνδυνο επίθεσης.
Γλώσσα σώματος και μη λεκτική συμπεριφορά
Η στάση και οι κινήσεις του σώματός μας μπορεί να στείλουν λάθος μηνύματα σε έναν σκύλο. Για παράδειγμα, το επίμονο κοίταγμα στα μάτια ενός σκύλου ή το να σκύβουμε από πάνω του μπορεί να εκληφθούν ως απειλητικές κινήσεις και να προκαλέσουν αμυντική αντίδραση (π.χ. ένα δάγκωμα).
Τα απότομα ή νευρικά τινάγματα και κινήσεις επίσης μπορεί να τρομάξουν έναν σκύλο. Δεν είναι τυχαίο ότι τα μικρά παιδιά – που τρέχουν, κινούνται ασυντόνιστα ή φωνάζουν – αποτελούν πάνω από τους μισούς από τους παθόντες δαγκώματος, καθώς τέτοιες συμπεριφορές μπορεί να εκνευρίσουν ή να πανικοβάλουν έναν σκύλο.
Φυσιολογικοί παράγοντες: ιδρώτας και μυρωδιές
Οι σκύλοι έχουν εξαιρετική όσφρηση και μπορούν να αντιληφθούν λεπτές χημικές αλλαγές που εκπέμπει το σώμα μας. Όταν είμαστε αγχωμένοι ή φοβισμένοι, το σώμα μας εκκρίνει ουσίες και ορμόνες που αλλάζουν τη φυσική μας μυρωδιά. Πράγματι, η γνωστή ρήση ότι οι σκύλοι «μυρίζουν τον φόβο» φαίνεται να ισχύει, καθώς πειράματα έδειξαν ότι οι σκύλοι ανιχνεύουν τις αλλαγές στον ιδρώτα και την αναπνοή ενός αγχωμένου ανθρώπου με ακρίβεια σχεδόν 94%. Ένας νευρικός άνθρωπος ιδρώνει περισσότερο και απελευθερώνει ορμόνες του στρες όπως η κορτιζόλη και η αδρεναλίνη – σήματα που ο σκύλος μπορεί να αντιληφθεί ως ένδειξη φόβου, γεγονός που μπορεί να τον κάνει πιο επιθετικό.
Ψυχολογικά στοιχεία: φόβος και συμπεριφορά
Η ψυχολογική μας κατάσταση παίζει μεγάλο ρόλο στη σχέση μας με τους σκύλους. Μελέτη στο Ηνωμένο Βασίλειο έδειξε ότι οι άνθρωποι που φοβούνται έντονα ή έχουν αγχώδη και ανασφαλή προσωπικότητα τείνουν να δαγκώνονται πιο συχνά από σκύλους. Ο λόγος δεν είναι μεταφυσικός: ο φόβος μας γίνεται αντιληπτός από το ζώο τόσο μέσω των οσμών όσο και μέσω της στάσης μας. Ένα τρομαγμένο άτομο μπορεί, χωρίς να το θέλει, να έχει σφιγμένο σώμα, απότομες κινήσεις ή πανικόβλητες αντιδράσεις που «λένε» στον σκύλο ότι κάτι δεν πάει καλά. Αντιθέτως, ένας ήρεμος και σίγουρος άνθρωπος θα προκαλέσει λιγότερη ανησυχία σε έναν σκύλο, μειώνοντας την πιθανότητα επίθεσης.
Γενετικοί και νευρολογικοί παράγοντες
Η έρευνα αρχίζει να αποκαλύπτει ότι ακόμη και η βιολογία μας μπορεί να επηρεάσει το πώς μας αντιλαμβάνεται ένας σκύλος. Μια μελέτη στην Ιταλία βρήκε ότι εκπαιδευμένοι σκύλοι δυσκολεύονταν να εντοπίσουν ανθρώπους υπό στρες όταν αυτοί έφεραν μια συγκεκριμένη γενετική παραλλαγή που σχετίζεται με τη διαχείριση του άγχους. Με άλλα λόγια, οι άνθρωποι με αυτή τη γενετική ιδιαιτερότητα παρουσίαζαν τόσο μεγάλη αλλαγή στη μυρωδιά του σώματός τους υπό φόβο, ώστε οι σκύλοι μπερδεύονταν και δεν μπορούσαν να τους αναγνωρίσουν εύκολα. Αυτό υποδεικνύει ότι τα γονίδιά μας (και κατά συνέπεια το νευρολογικό μας σύστημα) ενδέχεται να επηρεάζουν τα σήματα που στέλνουμε άθελά μας στα ζώα. Αν και ο τομέας αυτός βρίσκεται ακόμα σε αρχικό στάδιο, μας θυμίζει πως η αλληλεπίδραση ανθρώπου-σκύλου είναι πολύπλευρη – αποτέλεσμα τόσο της συμπεριφοράς μας όσο και της βιολογίας μας.
Πηγές:
- Personality and Social Psychology Bulletin (2015)
- Applied Animal Behaviour Science Journal
- Journal of Veterinary Behavior
- Animal Cognition Journal
- Frontiers in Psychology Journal
Πηγή: https://www.xtesini.gr/
