της Κλεοπάτρας Ζουμπουρλή, μοριακή βιολόγος, medlabnews.gr iatrikanea
Η αλμύρα φυτρώνει στην άμμο όπου υπάρχει σχετικά στάσιμο νερό. Είναι θάμνος και τα φύλλα του έχουν κι αυτά σχήμα βελόνας. Βρίσκουμε κι ένα είδος που μοιάζει με μικροσκοπικό κάκτο (στα λατινικά λέγονται «salicorne», δηλαδή αλμυρά κέρατα).
Φυτρώνει σε παράκτιες περιοχές και σε εκβολές ποταμών που δέχονται την επίδραση του αλμυρού νερού.
Δεν έχει καμία σχέση με το αλμυρίκι.
Επίσημα στοιχεία για τη θρεπτική αξία του φυτού δεν υπάρχουν. Ωστόσο, όπως όλα τα χόρτα περιέχουν μικρές συγκεντρώσεις βιταμινών C και Ε και οι αλμύρες που φυτρώνουν κοντά στη θάλασσα είναι πλούσιες σε ιώδιο και μεταλλικά στοιχεία. Είναι ορεκτικό, διουρητικό και σπουδαίο αντιπαρασιτικό του εντερικού σωλήνα. Λειτουργεί ως αποτοξινωτικό, καθαρίζει τα νεφρά, κάνει καλό στο αίμα και βοηθά στην επιδερμίδα.
Είναι η τέλεια καλοκαιρινή σαλάτα. Τα χλωρά βλαστάρια της τρώγονται όπως τα χόρτα. Στην αγορά θα τη βρείτε στην καλλιεργήσιμη μορφή της. Τρώγεται ωμή, αλλά ελαφρώς ζεματισμένη η γεύση της είναι ακόμα καλύτερη. Είναι εμφανίσιμη και αλατίζει τις σαλάτες μας.
Κόβετε πρώτα το κάτω μέρος του φυτού καθαρίζοντας το από τμήματα που πιθανόν να μην τρώγονται.
• Αφαιρείτε τυχόν μαραμένα ή κιτρινισμένα στελέχη.
• Βυθίζετε την αλμύρα σε λεκάνη με καθαρό νερό και λίγο ξίδι. Μην προσθέσετε αλάτι, είναι εκ φύσεως αλμυρούτσικη. Απλά να την πλύνετε με προσοχή και σωστά.
• Τη στραγγίζετε και την καταναλώνετε όπως επιθυμείτε.
Την ξεπλένετε, βράζετε τα τρυφερά κομμάτια (τις φούντες) για ελάχιστα λεπτά μέχρι να μαλακώσει και στραγγίζετε. Τη σερβίρετε στο πιάτο, ρίχνοντας πάνω της λάδι με λεμόνι, ή ξύδι. Η αλμύρα εκτός από σαλάτα, δίνει γεύση και συνοδεύει τέλεια, πιάτα με ψάρια, θαλασσινά
