Η μέρα ξεδιπλώνεται με τις πρώτες αχτίνες που μπαίνουν και σου σκάνε πάνω στο πρόσωπο κι εσύ αναρωτιέσαι αν θες ή όχι να σηκωθείς και να ξεκινήσεις γι’ ακόμη μια φορά. Κοιτάζεις το πρόσωπό σου στον καθρέφτη με ύφος και δεν ξέρεις αν θες να χαμογελάσεις, να ουρλιάξεις, να αδιαφορήσεις.
Μηχανικές ολόιδιες κινήσεις, πιστή αντιγραφή της προηγούμενης μέρας ίσως και της επόμενης. Ψάχνεις καφέ και τσιγάρα, ή και τίποτα από τα δύο. Ψάχνεις μόνο το ξημέρωμα, μια καινούργια αρχή, μια δύναμη να σου ρίξει μια σπρωξιά για να φύγεις κι ας σκοντάψεις.
Κι εκεί κάπου στριμώχνεται μια μικρή λέξη που μπορεί να σου τραβήξει τις κουρτίνες και να βγεις έξω στο δρόμο, ν’ αναπνεύσεις. Μια «καλημέρα» κρατάει το κλειδί της κάθε μέρας μας. Μας ξεμανταλώνει την ευτυχία και το χαμόγελο και μας χαρίζει μικρούς παραδείσους, μια ανάσα χαράς.
Η καλημέρα είναι μικρή ταυτότητα κρεμασμένη στο λαιμό μας που την κρεμάμε στη ζωή του άλλου κάθε φορά που τον ξυπνάμε μ’ αυτή. Τι σημασία έχει αν κρύβει μέσα της έpωτα, αγάπη ή μια τυπικότητα, αυτή είναι που μπορεί να αλλάξει τη μέρα, να σε κάνει να χαμογελάσεις, να προσπεράσεις, να νοσταλγήσεις και να προχωρήσεις.
Πες τη με τα χείλη σου, πες τη μ’ένα μήνυμα, μ’ ένα βλέμμα, μ’ ένα φιλί, μ’ ένα άγγιγμα, πες τη με μια ανάσα, πες την κι ας πέσει κάτω. Χάρισέ την, δώρισέ την, φτιάξε τη διάθεση κάποιου!
Άφησε την στο μαξιλάρι του ανθρώπου σου να τη βρει όταν ανοίξει τα μάτια του, πέρασε τη σαν υπάλληλος σε κάποιον που εξυπηρετείς, σαν εργοδότης σε κάποιον που περιμένει μια καλή σου κουβέντα και ας έχεις προβλήματα. Πες την σε κάποιον που αγαπάς, σε κάποιον που δε γουστάρεις τη συμπεριφορά του, αλλά θες να δείξεις ανωτερότητα. Απλώς πες την σκεπτόμενος πως υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν κανέναν στη ζωή τους, ούτε καν για όσα απλά και καθημερινά εμείς θεωρούμε δεδομένα, ούτε καν για μια καλημέρα.
Κι όταν η μέρα τελειώσει και θες να τραβήξεις αυλαία σε όλα όσα διαδραματίστηκαν τις ώρες που έφυγαν, άφησε την πιο γλυκιά καληνύχτα σου σε ανθρώπους που αγαπάς. Τίμησέ τους αφιερώνοντάς τους την τελευταία σκέψη σου, την τελευταία λέξη σου πριν κοιμηθείς.
Χρωμάτισε την καληνύχτα σου και άστη να ταξιδέψει εκεί που εσύ δεν έχεις τη δύναμη να φτάσεις. Πες την και μέσα της κλείσε μια συγγνώμη, ένα σ’ αγαπώ, ένα ελπίζω, ένα προχωράω. Πες την σαν να την ακούς εσύ, ο ίδιος. Μικρές στιγμές είναι η καθημερινότητά μας, κομματάκια ενός παζλ που κάθε μέρα το συμπληρώνουμε με τα βιώματά μας και με τις επιλογές μας. Κι αυτή η λέξη είναι ικανή να συγχωρέσει, να γαληνέψει, να νανουρίσει και να σκεπάσει τρυφερά όσα περάσανε, να περάσει στον άλλον το μήνυμα ότι τον σκέφτηκες.
Η καλημέρα μας και η καληνύχτα μας είναι το Α και το Ω της μικρής μας ζωής που κλείνεται σε ένα εικοσιτετράωρο.
Δύο λέξεις είναι, απλές, καθημερινές, που τις ακούμε από τότε που ερχόμαστε σ’αυτόν τον κόσμο όποια γλώσσα κι αν μιλάμε. Βρίσκονται πάντοτε εκεί στην άκρη της γλώσσας μας και της σκέψης μας και μας περιμένουν να τις εκφράσουμε για να γεμίσουμε τους εαυτούς μας αλλά και τους άλλους με συναισθήματα κλείνοντας παλιούς λογαριασμούς και ανοίγοντας νέους ορίζοντες. Επικοινωνήστε τις.
